Term | Betekenis |
---|---|
jachslags |
jachslags hals-over-kop overhaast zeld.; geg. d. W. (Mdb.); Z.B. (Ktg.); N.B. (Wsk.); T. (Tln.); Phi.; Sch. (No.).
|
jacht | jacht 1. vaart bv. d'r zit jacht in de lucht (locht) 1): de wolken jagen de lucht is stormachtig: m.m. W. (Amd.; Osb.; Ok.; Grij.; Dob.; Wkp.); Z.B. (Hkz.; Gs.; Ha.; Bld.; Odl.; Kpl.; Kn.; Wmd.; Kb.);
|
jachte | jachte(n) 1. haasten (iem.); 2. zich haasten: Alg.; Moeder bi(n) je klaer? - Jae jae ik komm'à mè je moe me nie sò jachte dè kan'k nie mì tegen: Aag.; Jacht mè nie 'ôô' me komme nog inties (tijdig) 't begun pas over 'n olf u:re: Ha.; als karaktereigenschap: Ze jacht altied: ze heeft altijd haast: Gdr. Aant.: L.v.H. minder gebr.; alleen geg. d. Sto.
|
jachtig |
jachtig haastig gejaagd ongedurig: W.; Z.B.; T.; Phi.; Sch.-D. (No.; Bh.; Zn.; Bwh.; Bns.); L.v.Ax.; L.v.H. (Sto.); G. Ofl. (Ogp.; Azn.).
|