Zeeuws woordenboek

raeskonte iem. die gedurig praat: zeld. geg. d. Z.B. (Gs.; Kwd.; Kn.).
Zie:
raesgat;
raetel.

raespot raospot iem. die gedurig praat: m.m. W.; Z.B. (ler.; Wmd.); D. (Bns.); L.v.Ax (Ax.; Hok.); L.v.H. (Lam.; Gra.).
Zie:
raesgat;
raetel.

raetelaer enz. 1) ratel (zowel het instrument als e. persoon die te veel praat: m.m. Alg.; In 't bijz.: ratel om vogels uit de kersenboomgaard te jagen: geg. d. Njoos.; Z.B. (Hkz.; Wmd.); N.B. (Kg.); T. (Tln.; Scherp.; Po.); Sch.-D. (Zr.; Ng.; Dsr.; Srd.; Rns.; Bwh.; Otl.; Nwk.); G. (Gdr.); gewoner is raetel rettel zie
raetel;
rettel.
1) verg. vorig art.

raetele(n) rettele(n) raotele(n) 1. ratelen (m. e. ratel);
2. druk praten; verg. raetel en (in bet. 2.) reutele(n).