Zeeuws woordenboek

waegen waogen (z.nw.): wagen boerenwagen: Alg. doch zie
menwaegen
ook voor onderdelen. Uitdr. Noe heije't hôôi op de waegen: de poppen aan het dansen (de ruzie enz. a. d. gang): G. (Gdr.); Ofl. (Mdh.; Smd.); m.m. ook geh. Hsd.; 't Hôôi mot nie:t de waegen achteroploape: het meisje moet de jongen niet nalopen: Mdh.; Smd.; menne(n) méte staende staonde waegen waogen zie bij
menne(n).

waegen- waogenschot als vakterm: benaming v. vrij dunne planken bestemd voor de bouw v. de bak en opstaande kanten v. d. menwaegen (boerenwagen): in timmermans- en wagenmakerskringen bekend. In 't bijz. geg. in bet. achterschot v. d. boerenwagen: W. (Ok.; Aag.; Osb.; Rtm.); Z.B. (Wolf.; Ovz.; Kpl.; Kn.; Wmd.; Kb.); Sch. (Zr.; Bh.; Ng.; Otl.; Nwk); opstaande zijkanten: Wdo.
Zie:
achterschof
schotékken
en verg. onderdelen v. d. menwaegen.

waegen- waogenslag wagenspoor zie
slag 2.;
trae.
Opm. waogenslag ook geg. d. Wdo. (bij slag niet aanget.); nst. slag geeft Z.V.W. waogenspeur zie
smout.

waegendomme naaf v. e. wagenwiel: T. (Anl.; Snv.; Po.; Scherp.); Phi.; Sch. (Dsr.; Serk.); waegendomp(e): Gdr.; Dl. gewoner is domme: aldus Mtd.; zie ook
dompe 2.
en verg. bosse (met afb.).