abbelêêre(n)
1. redeneren verhandelen: Z.eil.1) ; G.; Ofl.; (Bto).
Z'èn 'êêl wà t'abbelêêren die ouw'mannetjes asse saemen gae kuiere: Dob.
Zie:
verabbelêêre(n).
2 iets klaarspelen: W. (Kod.; Dob.; Mlk.); Sch-D.; Olf. (Bto.).
'k Ao 't nôôit gedocht mè ie abbelêêrde 't: hij speelde het klaar hij kwam er (bv. b. h. slootje springen): Kod.
A'k 't noe nog mèr'n jaer abbelêêre dan bin'k tnegentig weetje: Dob.
Vaak ontkennend: ie zà 't nie abbelêêre: hij zal er niet doorkomen v. e. ziekte; ook: hij speelt het financieel niet klaar komt er niet uit.
3. wagen ondernemen a. bov.: Ie abbelêêrt te vee(l).
4.geldelijk achterop zijn sukkelen: Ie abbelêêr mé-te pacht: W (Amd.; Kod.; Grij.; Dob.).
1) Sch.-D. zeld.; opg. d. Bwh.; Bns.
