jachte

jachte(n) 1. haasten (iem.); 2. zich haasten: Alg.; Moeder bi(n) je klaer? - Jae jae ik komm'à mè je moe me nie sò jachte dè kan'k nie mì tegen: Aag.; Jacht mè nie 'ôô' me komme nog inties (tijdig) 't begun pas over 'n olf u:re: Ha.; als karaktereigenschap: Ze jacht altied: ze heeft altijd haast: Gdr. Aant.: L.v.H. minder gebr.; alleen geg. d. Sto.
Uitdr.: Wat jacht? Iett. Waarom zo haastig? dus: er is geen haast bij kalm aan maar: W. (Ok.; Grij.); Z.B. N.B. (Kg.); T. (Mtd.); Phi.; Wat jacht 't is nog gin tied om nir'uus: Odl. Wat jacht dienkter nog mè 's over dan 'ôôr' ik 't kommende weke wè và(n) je: Ndp.
Zie:
jakke(n)
stoeve(n).