|
'tuun
|
- in de uitdr.: dat véntje gieng nie nae schole, ie liep om 't tuuntje: hij spij belde: ZB (Gs); Phi; T (Tln). Zie: 'aege, 'aoge.
- volkstuintje, geg. d. Wdp. Vgl.: hof; 'oven;
- in de uitdr,: 't tuuntje van de buzeka chel: de metalen reling rondom het kookvlak van de sleekachel: ZVW
synoniem(en) -
tuuntje
|
|
'tuun'aomer, tuin-aomer
|
zware houten hamer, in de uitdr.: mee d'n tuun'aomer wier de weie afgemaakt (afgerasterd): ZVW (Zzd); LvA (Ax); LvH; ZVO-zd (Wdo). Vgl.: slekke; slegge; klief'aemer.
synoniem(en) -
tuun'aomer, tuin-aomere
|
|
'twêêveure
|
- als znw. een bed dat niet opgemaakt is, Adb. Vgl.: twêêveure 1007 WZD; veur(e) WZD 1066; In d'ouwe veure ploege; in d'ouwe veure krupe ; in een niet opnieuw opgemaakt bed gaan lig gen.
- als in de uitdr.: Me gao nog mao 's twééveuren: wij gaan slapen in een bed dat niet (opnieuw) opgemaakt is : Adb.
synoniem(en) -
twêêveuren
|
