Term | Betekenis |
---|---|
aerde | in de uitdr.: aer(d)e te baer(d)e stêê(n): opspelen, veel drukte maken: ZB (Bzl; Hrh; Kb; Ktg). Aant.: te aere en te baere stêê, geg. d. Hrh. In de bet. alles op alles zetten, zich extra in spannen. Aere te baere stêên geg. d. Ha; Kn. Zie: oere. . Dat zet gêên aerde an d'n diek: dat zet geen zoden aan de dijk: Z. eil.; GOfl (Smd). Putten in d'èèrde klaog'n erg klagen, ZVW. Zie: aerde, WZD 7 |
aerdewèrk | |
aerdig | onaangenaam, naar geestig, geg. d. Zsg. Dà was toch aorig, ee, àn die klokken zo luuienden mee die sturm: Zsg. Zie: (h)aetelijk, êênlijk. |
aerebei | Zie èrrebezem. Vgl. aer( e )bei; aor( e )bei, WZD8b. |