Term | Betekenis |
---|---|
befje | |
begankenis |
appel; over; raop( e ); dag; wat. 't Sà nie fee begost weze(n) à 't voe d'êêren komt: het zal niet veel bijzon ders zijn als het nader bekeken wordt: ZB; NB (Ks); T (Ovm); SchD (Dsr; Zr). |
begocheld | |
begraefenis | in aanvulling op het uitgebreide artikel over Zeeuwse begrafenisgebruiken, onder liekstaosie, WZD 547a, het vol gende. De in WZD genoemde borrel voor de dragers in de begrafenisstoet, werd om beurten uit hetzelfde glaasje gedronken. Op veel plaatsen, onder meer te Ng, was de liekebidder (degene die de wete had gedaan en de aanwezi gen voor de begrafenis had uitgeno digd) daarbij het eerst aan de beurt. (Med. Ade Boo, Kwd; P. J. Langeraad, Ng. Zie Bulletin 17 (1971), p. 3-4;; Bull. 18 (1972), p. 26-28.) Op de noordelijke eilanden was het lui den van de kerkklok bij een begrafenis gebruikelijk. De klok luidde zolang de stoet nog niet op de begraafplaats was. Ging de stoet weer op weg naar huis, dan luidde ook de klok weer. Op Noord-Beveland vond het klokgelui bij begrafenissen in ieder geval tot eind jaren '70 op de beschreven wijze plaats. Mits de familie daarom vroeg. Opmer kelijk in dit verband, is dat het klokken luiden op Walcheren pas na 1945 op een aantal dorpen in ingevoerd. Hier is het gebruik dus niet inheems. (Med. ir.
Voor wat betreft de huidige toestand omtrent athentieke begrafenisgebrui ken, kan gesteld wordfen dat het groot ste deel van het in WZD genoemde, thans niet meer voorkomt. Alleen het sluiten van de blinden (of van de gordij nen, of het afhalen van gordijnen en sluiten met lakens), het genoemde klok gelui en de begrafenisstoet te voet zijn hier en daar nog in zwang. Onder meer te Wkp komen nog een aantal van de genoemde gebruiken voor. Een beschrijving van een Noord-Be velandse begrafenis in de jaren '70 staat in Bulletin 20 (1974), p. 13-14. Een uit voerig artikel over vroegere begrafenis gebruiken op Walcheren en wat daar in de jaren '90 van resteerde, staat in De Wete, 1997/3, p. 26-32. |