Term | Betekenis |
---|---|
flaoter | 'n, koeienvlaai, geg. d. Smd. Zie: blaoie; drets; koeientarte; plère; plaoie; vleie. |
flauw | slap, in de uitdr.: ie was ênig kind, ee, in ie is deu z'n moeder Zo flauw opgekwêêkt, dat 't nog een won der is dat 'n Zo goed terechte gekom men is in 't leven: overdreven be schermd, verwend opgevoed: geg. dr. SchD; Kam; Nvt; Hok; LvH. Zie: bedurvelienge, blompot, kieken, veugel, Jan, kantjesdêêg, stolpe, subbetje, zalf ken. Zo flauw as 'eunien(k): erg flauw: geg. d. Bzl; Ks; Dsr; Ax. Aant.: voor pl. vormen van 'eunien(k) zie WZD 333a. |
flertom | |
fleuke | lett. flard, meest fleuken (fleu kens, fluken):
(Wsk); D (Bns); ZVW (Bks). In de uitdr.: ginfleuken anje lief 'èn: bijzon der schamel, armoedig gekleed gaan (bij uitbr. erg arm zijn): geg. d. Kpl. Ook gebruikt als synoniem voor kle ren.; Éé, Jan doe's gauw je fleuken an: Hrh. Zie: puuïg, mutig; 'oender; fluzig; slonze. Zie ookfleuke, WZD 238a.
|