Woordenboek supplement

1. smalle strook grond die tijdens het spitten ontstaat tussen het gespitte en het ongespitte land en die dus steeds opschuift, geg. dr. Wmd. Aant.: de ruimere betekenis is die van een smalle strook land, die één veldarbeider voor
   z'n rekening neemt bijvoorbeeld bij het wie:en, juun optrokke, etc, bestaand uit
   een aantal rijen gewas. Vgl. jööe, WZD 386b. Zie: veur(e), spitgleuve, gat, rieme, overbluufsel, gruppe, groepe,
   reke.
2.  eenheid van verrichte arbeid bij de uienoogst, geg. d. Smd. Zie: schoofje.
   Uitdr: Wat bin jie toch vroeg uut de kerreke vanaeven ? Ja vaoder, d'n doom'-nie ao ma 'n kort jööitje in weinig
   vuulte: Nwk. Zu me nog een jóóetje doe voo d'n eten?: T; Phi: SchD; GOfl.
3.  het land, de akker, in de uitdr. hie gae nog naer 't jöötje of: hij gaat nog naar het land.

bijnaam van de duivel, in de uitdr.: zo zwart as (j)oosje, (j)óösje, 'oesje: erg zwart: W (Kod; Rtm); ZB
(Bzl; Gpol; Ha; Kn; Ktg; Ril); NB (Col); T; SchD; GOfl (Ntg; Sah; Smd).
Aant.: voor pl. vormen ('oesje, 'oosje, 'öösje, 'oossie, hoosje, oosjepik, etc) zie joos, jóös, WZD 387a.
Ie is van (j)oosje, (j)öösje (etc.) deu(r)kropen: het is een gehaaide: geg. d. Gpol; Mtd; Po. Aant.: Gpol; Mtd
geven de uitdrukking ook zonder van: ie is (j)öösje deu(r)krope(n). Sis: van Jöösje prakkezêêr'n: iets uitspoken, in
de uitdr.: wa zitte hie dao noe wee van Jöösje te prakkezeer 'n, kwaojoeng 'n da je bint, gao liever j'n 'uuswèrk maok'n,
anders 'ei je wee 'n viere voo j'n algebrao. Zie: duvel; fellow; öör(e); steen

jaar waarin het land braak ligt, geg. dr. Osb. Braeke, zo as da tot circa 1875 op Schouwen gebruukelik was.
Vó 7 jaerige breake: Zuumerbraeke, bemist.
Tèrve Zuumergerst ('t land opnieuw bemist).
Meeè'krap Erten of vlas Tèrve of rogge Böönen, 'aever of aerpels

trots, groots, hoovaardig, ZB (Gs; Hrh; Kb; Wolf); T (Svn); Ofl (Dl). Zie: gröös; 'öög(e); uut(g)eschete(n)