slappeling, in de uitdr: 'n
Jan Salie: een overdreven beschermd,
verwend opgevoed iemand: geg. dr. Kn.
Aant.: Jan Salie ( een futloze slappeling).
Iemand die bij voorkeur thuis zit
en salie-melk drinkt. Geschapen door
de schrijver E.J.Potgieter ( 1808-1875)
als stereotype van een niet ondernemend
Nederlander van de 19e eeuw.
Zie: bedurvelienge, blompot, flauw, kieken,
veugel, kantjesdêêg, stolpe, subbetje,
zalfken. Vd, voe, voo Jan 'Enne
stae(n), stao(n): voor schut staan: W
(Osb; Vs); ZB (Ktg; Wdp; Wolf); T
(Svn; Tin); ZVW; LvA; ZVO-zd (Kw);
GOfl (Dl). De grööte Jan uut'ang'n
(uit'angen): zich hoogmoedig gedragen:
ZVW; LvH; ZVO-zd. Voe, vd, voo
Jan Snot stae(n), staon: voor gek staan:
geg. d. Ha; Tin; LvH; ZVO-zd. 't Is mao
ouwe Jan en joenge Jan: het is een huishouden
van Jan Steen: Sis. 't Is een Jan
'En(ne): het is een zacht eitje: ZVW.
Zie: kat(te); bank(e); end(e).