aerdig

aerdig Ofl. (Mdh.; Sah.; Smd.; Dl.; Ogp.); aerig: G.; aordig aorig: Z.eil.; Z.V.W. en O.; 1. eigenaardig vreemd raar zonderling: Alg. bv. 't Is mè 'n aordig (aorig) nisje: e. raar wonderlijk gek naar geval; 't Is 'n aordigen (enz.): een vreemd zonderling iem.; Die Sie:ne is toch 'n aordig wuuf noe eis'àwì in gin daegen d'r mond openedae en 'n andere kêêr praot z'an êên stik deur: Wkp.; 't Is 'n aordigen tiet tegenwôôrdig: Hkz. Aant. raor wordt gehoord doch is duidelijk 'moderner'; i.d. A.N. bet. lief vermakelijk grappig kiest de echte dialectspreker andere woorden.
2. onpasselijk onlekker: W. (omg. Mdb.; Kod.; Dob.; Wkp.); Z.B.; N.B.; Z.V.W.; L.v.H. (Lam.; Gra.; Ksz.).
Pie:rtje a vie:r borren snert op en vuuv' ard ekookt' eiers mè toen wie:r 'n toch 'n bitje a:rig: Kn. (Dek.).
Zie:
aekelik
bange
kwaelik
slecht.
3. (nadert tot A.N. bet. maar m. ongunstig tintje: Die:n ouwen is nog aordig (enz.) op (an) s'n lief: houdt nog v. e. grapje vooral m. meisjes: m.m. W.; Z.B. (Hkz.; Ktk.); T. (Ovm.); Sch.Ð D.; Z.V.W. (Bvt.; Atm.; Hp.); G.; Ofl. (Dl.; Ogp.); ook: Ie is nog a:rig uutevall'n: Ier.