jakke

jakke(n) (iem.): 1. haasten jagen: W. (omg. Mdb.; Vre.; Osb.; Ok.; Mlk.; Dob.); Z.B.; N.B.; T.; Sch.-D.; G.; Ofl.; Ajje me zò jakt kan'k't êêlemael nie: Osb.; 't Is 'n goe:d kind mè je mot'r laete betieë; ajje d'r gae jakke lae's'-aolles uat d'r 'annen vaole: Ha.

Zie:
jachte(n);
stoeve(n).
2. druk en hinderlijk heen en weer lopen vooral v. kinderen: geg. d. Z.B. (Kpl.; Wde.); N.B. (Col.); T. (Anl.; Mtd.; Po.); Phi.; Sch. (Kwv.; Zn.; No.); G. (Gdr.); Ofl.; Loap nie sò te jakken 'n mens ôôrter draoierig van: Mtd.: Lei niet sò te jakken uut-in-in d'n huzen: Smd.
Zie:
ragge(n).
3. achter de meisjes lopen: W. (Mlk.); N.B. (Kg.); T. (Mtd.); Sch-D.; G. (Gdr.); Ofl. (Mdh.; Smd.; Azn.); Achter de meiden loape jakke dà's aol wat'n kan: Srd.; te veel (veul) jakke: te veel
pretmaken uitgaan: m.m. D. (Bns.); Ofl. (Mdh.; Smd.).
Zie:
kaesjaege(n).