jakker

jakker onrustig iemand wild kind: W. (omg. Mdb.; Osb.; Ok.); N.B. (Col.; Kg.); T. (Anl.; Mtd.); Sch.-D.; G.; Ofl. (Mdh.; Dl.; Azn.); Wat 'n jakkert; gez. v. wilde kinderen: a. bov.; Aant. Gdr.: ook gez. v. e. koe die onrustig heen en weer loopt.
Zie: jak'ond.